Mad Men słynie z historycznej dokładności i dramaturgii epokowej. Przedstawienie nie tylko wygląda fantastycznie (pełne drobiazgowych detali, kostiumów z epoki i pielęgnacji), ale także pięknie wpisuje różne historyczne momenty w swoją fabułę. Obejmuje to zabójstwo JFK i kultowy koncert The Beatles na Met Stadium. Krótko mówiąc, oddaje dokładnie, jak to było żyć w burzliwych i niszczących konwencje latach sześćdziesiątych.
To powiedziawszy, nie robi wszystkiego dobrze, a po drodze jest kilka błędów. To prawda, można to łatwo wybaczyć, ale hej, bawmy się trochę!
Oto pięć rzeczy, które serial miał rację w tamtej epoce, i pięć rzeczy, których nie zrobił.
10 Po prawej: kampania reklamowa VW
Mad Men włączyli do swojego pierwszego sezonu kultową reklamę - reklamę Volkswagena „Lemon”. Obecnie ta reklama jest uważana za jedną z najlepszych reklam wszechczasów, ponieważ skutecznie zmieniła sposób sprzedaży samochodów. Ale wtedy było to postrzegane głównie jako głośna porażka. A Don, gwiazdor w świecie reklamy, słusznie szybko odrzucił jego zalety. Matthew Weiner i jego zespół mieli rację, mówiąc, że Don nienawidził reklamy, a nie był pod jej wpływem, ponieważ taka była dominująca wówczas postawa. Wszyscy tego nienawidzili. Dopiero z biegiem czasu jego reputacja i wpływ były naprawdę odczuwalne.
9 Źle: czarni pracownicy
W 2012 roku The Atlantic opublikował wspaniały artykuł, w którym prawdziwi dyrektorzy reklam wskazali pewne nieścisłości w programie. Jednym z nich było wprowadzenie Dawn i wykorzystanie czarnych pracowników w SCDP. Według nich w latach sześćdziesiątych na nowojorskiej scenie reklamowej nie było absolutnie żadnych czarnych pracowników. W rzeczywistości „to była prawda w 1972 roku (nieważne) w 1966 roku”. To powiedziawszy, możemy zrozumieć, że włączono go do programu w celach dramatycznych i tematycznych, więc pozwolimy mu się ślizgać!
8 Po prawej: historyczne chwile
Jak powiedzieliśmy we wstępie, Mad Men wspaniale włącza wiele historycznych momentów do swojej fabuły, z których wszystkie zostały słusznie przedstawione i na które zareagowano. Mieliśmy reakcję kobiet na śmierć Marilyn Monroe, głównej feministycznej postaci tamtych czasów. Mieliśmy zabójstwo JFK, któremu nadano prawomocny status monumentalny (ku wielkiemu rozczarowaniu Rogera). Mieliśmy również koncert The Beatles i ich rewolucyjny album Revolver, protest na rzecz praw obywatelskich w Dniu Pamięci i oczywiście raport Generalnego Chirurga na temat palenia, który okazał się katastrofalny dla tych, którzy musieli sprzedawać papierosy!
7 Źle: strój roboczy Joanny
Być może doszedłeś do tego, ale zmysłowy strój Joan do pracy nie jest w 100% dokładny. Okazuje się, że w latach sześćdziesiątych kobiety nie chodziły do pracy w sukienkach koktajlowych. Whoda thunk?
Lola Cherson, która pracowała w Gray & Davis Advertising w latach 60., była szczególnie krytyczna wobec tej twórczej decyzji. Stwierdziła: „Joan wchodzi do biura… w sukience, którą założyłabyś na przyjęcie koktajlowe - nikt tak nie ubierał się. W biurze nie pokazywałeś dekoltu. Ktoś musiał być na sosie, kiedy to kręcili. ” Auć.
6 Po prawej: ludzie w świecie reklamy
Dokładność historyczna nie ograniczała się po prostu do najważniejszych, zmieniających świat wydarzeń. Nie, historia była dokładna nawet w najbardziej szczegółowych szczegółach. W jednym z wcześniejszych odcinków serialu, który miał miejsce w 1962 roku, Roger stwierdza, że BBDO (Batten, Barton, Durstine & Osborn) zatrudniło swojego pierwszego „Murzyna”. Wielu widzów w najgorszym przypadku odebrałoby to jako przelotny komentarz, zwięzłe, tematyczne spojrzenie na zmieniający się krajobraz korporacyjny i w najlepszym przypadku zanikające piętno społeczne. Jednak BBDO faktycznie zatrudnił swojego pierwszego „czarnego” dyrektora w 1962 roku - Douga Alligooda!
5 Źle: Megan i Don
Megan Calvet staje się główną postacią w czwartym sezonie i ostatecznie poślubia Dona. To fajne i wszystko, ale pracując razem jako szef i sekretarka nigdy nie lataliby w prawdziwej agencji reklamowej. Lola Cherson twierdzi, że w latach sześćdziesiątych małżeństwa nie mogły ze sobą współpracować, a gdyby spotkali się w pracy, a później zdecydowali się na ślub, jedno z nich musiałoby opuścić agencję. Jak możesz sobie wyobrazić, zwykle oznaczało to kobietę. Mówiąc jeszcze dalej, mówi, że Don promujący Megan jest nie tylko historycznie niedokładny, ale także „śmieszny”.
4 Po prawej: owoc
Zdumiewające jest to, że Mad Men posunęli się, aby zapewnić dokładność okresu. Popularną anegdotą, która często się kręci, jest to, że twórca Matthew Weiner przyszedł pewnego dnia do pracy, aby zobaczyć lśniące, pulchne i ponadgabarytowe owoce (zwane nowoczesnymi owocami) zdobiące zestaw. Słusznie stwierdził, że owoce lat sześćdziesiątych nie były tak duże ani błyszczące, jak pięćdziesiąt lat temu były o wiele bardziej naturalne. Nakazał scenografom zastąpić nowocześnie wyglądające owoce bardziej „realistycznymi” i „naturalnie” wyglądającymi owocami w celu zapewnienia dokładności okresu. To jest poświęcenie!
3 Źle: wpływ Peggy
To kolejny przykład dramatu i tematu, który staje na drodze do historycznej dokładności. Mad Men to przede wszystkim program feministyczny, ponieważ w dużej mierze opisuje ruch feminizmu drugiej fali lat 60. i 70. Jednak wpływ Peggy na świat reklamy to czysta fikcja.
Według Cherson kobiety copywriterów często spotykały i nierzadko zdarzało się, że kobiety odgrywały znaczącą i ważną rolę w reklamie. Niektórzy byli nawet szefami własnych agencji! Kiedy kobiety reklamowe, takie jak Shirley Polykoff, były już dość znane w 1960 roku, trudno uwierzyć, że Peggy zrobiła tak monumentalne oświadczenie w dziedzinie reklamy.
2 Po prawej: rekwizyty
Weiner miał obsesję nie tylko na punkcie scenografii - to również rekwizyty! Weiner i jego zespół dołożyli wszelkich starań, aby zdobyć rekwizyty z danego okresu. Na przykład zespołowi udało się zdobyć autentyczną kserokopiarkę Xerox 914, która zrewolucjonizowała kopiowanie dokumentów w 1959 roku. Projektantka Dorothy Tharpe stworzyła również autentycznie wyglądające kubki Roly Poly i kubki Dixie z lat 60. Wreszcie, Dunkin Donuts dostarczył kilka pudełek, których używali w latach 60. XX wieku do konkretnego odcinka, w którym Cosgrove zawiera lukratywną umowę z firmą.
1 Źle: picie w pracy
Mad Men szybko zasłynęło z intymnego spojrzenia na kulturę korporacyjną lat 60. I tak, wiele osób zaczęło kwestionować, czy pracownicy rzeczywiście pili whisky w biurze. Odpowiedź brzmi: „nie”. Cóż, w pewnym sensie. Cherson przyznaje, że menedżerowie często robili dłuższe przerwy na lunch, co często oznaczało liczne napoje alkoholowe. Więc tak, nie było rzadkością, że dyrektor był pod wpływem w pracy. Ale jeśli chodzi o picie fizyczne w biurze? - To nieprawda, że … pił w biurze. Ludzi w biurze nie ładowano alkoholem.