(To jest recenzja 3 sezonu Hannibala, odcinek 4. Będą SPOILERY.)
-
Fani Hannibala otrzymali cios na początku tygodnia, kiedy NBC ogłosiło, że nie będzie odnawiać serialu o seryjnym zabójcy Bryana Fullera na czwarty sezon. I chociaż przewidywalnie sprawiło, że oglądanie kolejnego odcinka sezonu 3 było trochę dziwne i nieco melancholijne, wciąż jest wystarczająco dużo niepewności wokół przyszłości serialu, że możesz pozostać tak samo pewny powrotu serialu, jak w Jona Snow. Mając to na uwadze, był to idealny tydzień dla sieci na przekazanie złych wiadomości, ponieważ liczba postaci, które powinny być martwe, powracających w `` Aperitivo '', wysyła subtelną wiadomość, że Mason Verger nie jest jedynym wziętym z pojęciem zmartwychwstania.
Odcinek jest także powrotem do bardziej znanej struktury serialu, a jednocześnie zapuszcza się w głąb psychiki bohaterów. Ostatnie trzy tygodnie były niezwykle głębokimi nurkowaniami w psychiczny dystans zarówno Hannibala, jak i Willa Grahama; Zwłaszcza zeszłotygodniowe „Secondo” pogrążyło się w takiej głębi, że osiągnęło nowy poziom iluzorycznej senności. Tutaj jednak odcinek rozgrywa się na bardzo różnych zasadach: takich, które dotyczą zarówno fabuły, jak i uczuć i nastroju. Będzie to niewątpliwie mile widziane przez tych, którzy uważali, że w ostatnich kilku odcinkach - choć były piękne - brakowało poczucia postępu.
Reżyser Marc Jobst - który zajmuje miejsce Vincenzo Nataliego po tym, jak nakręcił trzy pierwsze odcinki - ma do wypełnienia kilka stylistycznych butów, z dodatkową presją, aby zająć się niektórymi emocjonalnie ważnymi momentami w ciągu godziny. To zawsze była mocna strona Hannibala: poradzić sobie z mroczną i makabryczną tematyką w sposób, który w oczywisty sposób poradzi sobie z następstwami, skutkami wydarzeń, które stanowią sedno atrakcyjności serialu. Jobst potwierdza kilka scen zdumiewającej przemocy, koncentrując się na ludziach, którzy muszą nosić i żyć z fizyczną, emocjonalną i psychologiczną tkanką bliznowatą, która grozi ich zdefiniowaniem w następstwie działań Hannibala.
Początkowa sekwencja, w której Mason Verger (obecnie grany przez Joe Andersona po odejściu Michaela Pitta) i zaskakująco martwy dr Frederick Chilton porównują blizny, jest tego wspaniałym przykładem. Podczas gdy brak śmierci Vergera jest bardziej kanoniczny, biorąc pod uwagę rolę, jaką odgrywa w próbach schwytania i zabicia Lectera, Chilton jest nieco bardziej podejrzany. Kiedy Chilton najwyraźniej zginął z rąk Miriam Lass, spadł ogromny ciężar emocjonalny, i jako taki, jego powrót neguje znaczenie chwili, w której Fuller odszedł od książki, jeśli chodzi o radzenie sobie z określoną postacią. Ale zamiast tylko poświęcić chwilę w imię postępu, Fuller zapewnia fizyczną demonstrację tego, ile ten zwrot kosztował Chiltona, gdy zdejmuje soczewkę kontaktową, makijaż i aparat dentystyczny przeznaczony do podtrzymywania twarzy.
Jak mówi Chilton do Vergera: „Umarli wciąż mają luksus bycia skończonym”. U Hannibala te blizny są ceną ponownego wejścia do świata żywych. Na szczęście Chilton zarejestrował prawa autorskie do „Hannibala kanibala”, więc teraz jestem mu winien jedną czwartą na pokrycie rachunku.
Odcinek oznacza również powrót dr Alany Bloom, której ciało zostało roztrzaskane w noc krwawej, ale wciąż bez masakry w domu Hannibala. Znowu jest coś do zrobienia, ponieważ rany Alany po raz pierwszy sugerują, że została sparaliżowana jesienią, ale wkrótce widzimy ją spacerującą (choć powoli iz pomocą laski), spotykającą się wcześniej z Masonem Vergerem Margot (Katharine Isabelle) powiedziała mu, by „grzecznie odmówiła” każdej czekolady, którą mógłby jej zaoferować. Verger szybko zwraca uwagę, że ze wszystkich ofiar Hannibala, Alana miała doświadczenie z zabójcą
.powiedzmy, wyjątkowy. Wkrótce zobaczymy, na czym dokładnie polegała branża, kiedy typowo prężna osobowość Alany ustępuje miejsca czymś bardziej zainteresowanym badaniem zemsty.
Alana, którą tu widzimy, jest bardzo podobna do Willa pod koniec odcinka: samotnie żegluje po wzburzonych morzach, tylko ten Alan żegluje na pokładzie nienawiści Vergera. Odrzucenie jej przez Willa w domu Hannibala jest wystarczająco bolesne, a to tylko pogarsza jego halucynacja krwawa Abigail i świadomość jego ciągłej walki o to, co zrobić z Hannibalem. To ma sens, że podobnie jak Chilton i Will, Alana musiała czymś zapłacić, żeby pozostać wśród żywych. Wydawałoby się, że zapłaciła optymizmem i wiarą w innych, które kiedyś były częścią jej makijażu.
Tak duża część „Aperitivo” to ostrożne balansowanie między głębokimi zagłębianiem się w psychikę postaci a przygotowywaniem fabuły na kolejną część sezonu, że porywająca nić Jacka Crawforda kończy się na barkach większości emocjonalnego ciężaru odcinka. Jobst, a zwłaszcza operator James Hawkinson, przedstawiają fantastyczne ujęcie Jacka wykrwawiającego się w spiżarni Hannibala. Poczucie dezorientacji i odwrócenia świata do góry nogami staje się dosłowne, ponieważ krew Jacka dosłownie wylewa się z jego ciała i pada w górę. Budzi się w łóżku obok swojej umierającej żony i mówi jej: „Gdybym mógł usłyszeć twój głos, oboje nie musielibyśmy umierać samotnie”.
To piękny sentyment, który wzmacnia śmierć Belli w dalszej części odcinka i pokazuje, jak sercem serialu o śmierci - często brutalnej, brutalnej - może być przedstawienie takiej przemiany jako powolnej i ostatecznie miłosiernej. To również sprawia, że to, co Jack mówi Willowi w kościele, w którym ciało Belli leży, jest znacznie bardziej znaczące.
„Wiem, co cię czeka, Will. Ty też nie musisz umierać przy mnie” - mówi Jack. To stawia Jacka w biegu dla tych, którym na Willu zależy tak samo jak Hannibal. Ale określa także motywacje postaci do tego, co zamierzają zrobić. Z całym odkryciem i zbadaniem przebiegających przez ciała tych postaci i ich umysłów, `` Aperitivo '' nadal jest zwinną ofertą, która świetnie wykorzystuje przeszłość i teraźniejszość serialu, aby zwiększyć emocje związane z jego przyszłością i wszystkimi innymi blizny, które dopiero nadejdą.
-
Hannibal kontynuuje w następny czwartek z „Contorno” o 22:00 w NBC. Sprawdź podgląd poniżej: