Dzięki popularności wszystkiego, od My Favorite Murder i Netflix's Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile po Once Upon A Time In Hollywood Quentina Tarantino, prawdziwa zbrodnia wydaje się teraz bardziej popularna niż kiedykolwiek wcześniej. Chociaż ta mania na wszystkie rzeczy szorstkie i makabryczne wydaje się osiągać gorączkę, prawdziwa zbrodnia jest źródłem fascynacji i rozrywki, co czyni ją ulubioną amerykańską rozrywką przynajmniej od czasu publikacji przełomowej powieści Trumana Capote z 1966 roku, In Cold Blood. Poniżej przedstawiamy 10 najbardziej szokujących, nawiedzających i niepokojących filmów, które warto obejrzeć dla prawdziwych ćpunów przestępczych.
Najdokładniejsze i najbardziej fascynujące przedstawienie wrzawy wokół zabójstw, które ogarnęły San Francisco od lat 60. i 70., w filmie Davida Finchera Mark Ruffalo, Jake Gyllenhaal i Robert Downey Jr. Zabójca zodiaku i postawienie go przed sądem.
Szczycący się chłodnym, cierpliwym stylem filmowym Finchera i scenariuszem opartym na dialogach, który rodzi tyle samo pytań, ile próbuje odpowiedzieć, Zodiac jest paranoicznym portretem lat 70. i jednym z klejnotów koronnych podgatunku prawdziwej zbrodni w filmie
7 Foxcatcher (2014)
Nominowany do pięciu Oscarów w 2014 roku (w tym dla najlepszego aktora Carella i najlepszego drugoplanowego dla Ruffalo), Foxcatcher jest niepokojącym studium obsesji rozgrywającej się w brutalnym i krwawym świecie rywalizacji w zapasach.
6 Z zimną krwią (1967)
Jak przystało na kinową opowieść o arcydziele literatury faktu Trumana Capote'a, które w pojedynkę uczyniło z „prawdziwej zbrodni” realny i szanowany gatunek, Richard Brooks'In Cold Blood to dociekliwy i trzymający w napięciu dramat dokumentalny skąpany w noirycznej czerni i bieli. Chociaż nigdy nie jest w stanie całkowicie przebić powierzchni dwóch stoickich zabójców, jak nietykalny materiał źródłowy Capote, sam w sobie pozostaje ponurym arcydziełem.
Rozgrywający się latem 1977 r., Kiedy zabójstwa Davida Berkowitza były u szczytu, film Spike'a Lee dotyczy kręgu społecznego Vinny'ego (John Leguizamo), który prawie staje się ofiarą szaleństwa zabójcy, oraz tego, jak jego żona, aspirująca gwiazda porno próbuje określić prawdziwą tożsamość „Syna Sama”, zanim będzie mógł ponownie zabić.
Rzadko (jeśli w ogóle) wymieniane wśród najlepszych Lee, rozproszone skupienie Summer of Sam może być trudne dla wielu widzów. Lee wydaje się robić wszystko, co w jego mocy, aby przypomnieć widzowi, że ludzie, których zapominamy, gdy mamy obsesję na punkcie potwornych czynów seryjnego mordercy, zasługują na więcej niż chwilę myśli, ale jego typowo ostry przekaz społeczny zostaje pogrzebany pod nieporęczną i przepełnioną narracją.. Mimo to jest to interesujący portret niedocenianego momentu w mrocznej historii Nowego Jorku.
5 Monster (2003)
Charlize Theron gra prostytutkę Aileen Wuornos, która po wejściu w związek z nieśmiałą Selby Wall (Christina Ricci) próbuje zostać legalna. Po gwałtownym starciu z kumplem, w wyniku którego Aileen go zabija, obiecuje całkowicie porzucić prostytucję. Ale zapewnienie partnerowi normalnej pracy po prostu nie jest w kartach Aileen, a ona wraca do uzależnienia i morderstwa, pozostawiając za sobą ślad męskich trupów
.Theron zasłużyła na Oscara za rolę kobiety pozbawionej wyboru przez okrutny i pozbawiony uczuć świat. Pisarka / reżyserka Patty Jenkins (Wonder Woman) sprytnie skupia się na Wuornos jako postaci z krwi i kości, a nie jej występkach, biorąc szkło powiększające na blizny na duszy głęboko uszkodzonej osoby. Czasami mydlany, ale całkowicie pochłaniający i bolesny, Monster jest prawdziwą zbrodnią, jak dramat.
Film Marca Meyersa jest oparty na powieści graficznej Johna "Derfa" Backderfa, który znał legendarnego seryjnego mordercę Jeffreya Dahmera, gdy był w szkole w latach 70-tych. W filmie z byłą gwiazdą Disneya Rossem Lynchem w roli Dahmera, film jest próbą kroniki rodzinnych, społecznych i młodzieńczych wpływów, które doprowadziły do jego zabójczego szaleństwa.
Pokonując granicę między naturą a wychowaniem, My Friend Dahmer patrzy na ten temat z odrazą i empatią. Czy młody Jeffrey był zawsze zły? A może został w to wepchnięty? Mój przyjaciel Dahmer może być w stanie odpowiedzieć na to pytanie, ale pozostawia to widzowi wiele do medytacji.
4 Odmieniec (2008)
W 1928 roku samotna matka Christine Collins (Angelina Jolie) wraca do swojego domu i stwierdza, że jej małe dziecko Walter zaginęło. Kilka miesięcy później władze informują ją, że znaleźli Waltera, ale chłopak, który się pojawia, zdecydowanie nie jest jej synem. Kiedy policja twierdzi, że się myliła i odmawia jej dalszej pomocy, Christine zwraca się do duchownego (Johna Malkovicha), aby pomógł jej odkryć, co się stało, i rzucić światło na korupcję, która pożera Departament Policji w Los Angeles.
Ponura i cudownie przepracowana eksploracja tego dziwnego, ale prawdziwego przypadku Clinta Eastwooda nie jest wystarczająco introspektywna, aby uczynić go nowoczesnym klasykiem, ale jako soczysty i często niepokojący melodramat, nie można go przegapić.
3 Devil's Knot (2013)
Kiedy trójka chłopców morduje troje małych dzieci, ich małe miasteczko trafia na pierwsze strony gazet w całym kraju. Znany jako „West Memphis Three”, satanizm wydaje się być winny ich działań, ale lokalna matka (Reese Witherspoon) i śledczy (Colin Firth) mają powody, by wątpić w ten diaboliczny motyw.
Osoby zaznajomione ze sprawą kluczową dla filmu Atoma Egoyana nie znajdą w Devil's Knot niewiele rzeczy, które mogłyby ich zaskoczyć, ale ta udramatyzowana opowieść okaże się dość pociągająca dla większości, a także sposoby, w jakie bada wady naszego wymiaru sprawiedliwości i jak prasa może demonizować ludzie sprawiają, że jest to godne polecenia.
2 Helter Skelter (1976)
Film oparty na bestsellerze prokuratora Vincenta Bugliosiego z 1974 roku, Helter Skelter: The True Story of The Manson Murders, był jednym z najbardziej udanych filmów telewizyjnych wszechczasów. Helter Skelter jest nadal najbardziej fascynującą i niepokojącą kroniką wydarzeń prowadzących do zabójstwa aktorki Sharon Tate i jej przyjaciół w dom przy Cielo Drive. Choć oczywiście pod pewnymi względami przestarzały i ograniczony przez ówczesny format telewizyjny, występ Steve'a Railsbacka jako Mansona wciąż nie ma sobie równych, a film jest fascynujący zarówno jako kulturowy artefakt, jak i dokument sprawy.
1 Henry: Portret seryjnego mordercy (1986)
Niedawno zwolniony z więzienia po zamordowaniu matki, Henry (Michael Rooker) podejmuje pracę jako eksterminator. Pracując w dzień i dopuszczając się aktów przemocy w nocy, współpracuje z Otisem (Tom Towles), byłym skazańcem i handlarzem narkotyków, który zostaje jego wspólnikiem w morderstwach. Ale gdy związek Henry'ego z siostrą Otisa, Becky (Tracy Arnold) staje się poważniejszy, nadwyręża to przyjaźń złych duetów.
Reżyser Jon McNaughton oparł swoje niesławne paskudne dzieło na sprawie prawdziwych seryjnych morderców Henry Lee Lucas i Ottis Toole. Chociaż otrzymał przerażającą ocenę „X” od MPAA i został poddany ciężkiej cenzurze, film znalazł kilku bohaterów (w tym Rogera Eberta) i jest obecnie powszechnie uważany za jedno z najbardziej przenikliwych psychologicznie eksploracji kina na temat przemocy i jej żniw na ludziach psychika, a także rytuał przejścia dla fanów ekstremalnego kina, jak Salò, czy 120 dni Sodomy i nieodwracalnych.