Deadpool 2 to rzadka kontynuacja hitu, która jest w rzeczywistości lepsza niż oryginał i udaje jej się wyprzedzić pierwszą, rozwiązując największy problem Deadpool.
Według większości wskaźników Deadpool i Deadpool 2 to ściśle zamknięte filmy. Mają dokładnie taki sam wynik z krytykami w Rotten Tomatoes (83%), podczas gdy sequel jest tylko o jeden punkt wyższy w Metacritic (66 do 65). W kasie historia jest bardzo podobna, a sequel publikuje tylko nieznacznie niższe liczby weekendów otwarcia i oczekuje się, że będzie miał dość mocne nogi, nawet przeciwko takim jak Solo: A Star Wars Story. W związku z tym znalezienie prawdziwego konsensusu co do tego, który film odnosi większy sukces (jakkolwiek to zdefiniujesz), jest trudne.
Powiązane: Przeczytaj naszą recenzję Deadpool 2
Ale zagłębiając się w to, co oboje zamierzali zrobić - i jak to osiągnąć - jest jeden wyraźny zwycięzca. To, co sprawia, że Deadpool 2 jest bardziej wszechstronnym filmem, przynajmniej z tego subiektywnego punktu widzenia, to sposób, w jaki radzi sobie z podstawowym aspektem ideologii Deadpool, który wydawał się zaprzepaszczony przez pierwszy: wywrotowość.
- Ta strona: Deadpool był lekceważący, a nie wywrotowy
- Strona 2: Deadpool 2 spełnia obietnicę oryginału
Gdzie Deadpool 1 zawiódł
Istnienie Deadpool było w tamtym czasie czymś w rodzaju pomniejszego cudu. Ryan Reynolds próbował stworzyć swój własny film solowy przez większą część dekady, ale dziedzictwo Origins: Wolverine i niechęć do tego pomysłu sprawiły, że sytuacja była niepewna, dopóki materiał testowy nie wyciekł, co potwierdziło zainteresowanie fanów projektem. Z tego punktu widzenia sprośny pastisz superbohatera z oceną R był wielkim osiągnięciem, które dostarczył Deadpool. Jednak to nie znaczy, że to było wystarczające.
Film rozpoczyna się zabawnym wysłaniem tytułów początkowych, kamera kręci się przez zatrzymaną w czasie scenę walki pełną pisanek, gdy rozegrane są kpiące napisy, a następnie przechodzi do przedstawienia brutalnej sceny akcji, jakiej po prostu nie było. już wcześniej widziano w głównym nurcie gatunku superbohaterów; tak krwawy, jak kreskówkowy. Następnie Deadpool wbija dwa miecze w ostatniego wroga i zwraca się do publiczności, mówiąc: „Pewnie myślisz:„ Mój chłopak powiedział, że to był film o superbohaterach, ale ten facet w czerwonym garniturze właśnie zamienił tego drugiego w pieprzonego kebaba ”. Mogę być super. Ale nie jestem bohaterem. " Obietnica dotyczyła czegoś dalekiego od twojego standardowego filmu o superbohaterach, ale to, co następuje, jest całkiem standardowym filmem o superbohaterach; jest utrapienie, które zostało przemienione w władzę, dama w niebezpieczeństwie (cokolwiek Vanessa mówi inaczej),i tylko pułapki z oceną R i starannie dostrojone przerwy czwartej ściany, aby to odróżnić.
Niekoniecznie było to złe, ale Deadpool walczył o znalezienie spójnej tożsamości. Z pewnością było to wysoce lekceważące, ale udawało mu się tylko udawać prawdziwą przewrotność; w tym przypadku różnica między wskazaniem czegoś a działaniem zgodnie z tym. Nigdzie w swojej narracji o pochodzeniu Reynolds, Miller ani pisarze Paul Wernick i Rhett Reese nie zaoferowali niczego naprawdę innowacyjnego, a jego końcową nutą jest akceptacja tego, co nienormalne, przesłanie, które stanowiło kręgosłup gatunku od Superman: The Movie. Film jest gorąco cytowany, ale tak naprawdę nie jest bardziej samoświadomy niż Strażnicy Galaktyki, którzy również tropią włócznię w sposób bardziej metatekstowy.
Powiązane: Zmiana reżysera Deadpool 2: co jest prawdą i co tylko plotka
To nie zaszkodzi Deadpoolowi jako komedii akcji lub filmie o pochodzeniu superbohatera, ale jego satyra jest szeroka - coś, co bez wątpienia pomogło w jego sukcesie, ale oznacza, że nie ma długoterminowego wpływu. Wejdź do sequela …
Strona 2 z 2: Deadpool 2 spełnia obietnicę oryginału
1 2