Przyszłe pokolenia będą patrzeć wstecz na historię filmu jako interesującą rzecz. Tak długo czekał w przód - wprowadzając dźwięk do niemych filmów, następnie wprowadzając kolor do filmów czarno-białych, a ostatecznie przechodząc do efektów generowanych komputerowo i 3D - zanim nagle spojrzał wstecz.
Współcześni filmowcy zaczęli postrzegać czarno-białą jako element wizualny, który był im dostępny w opowiadaniu historii, w przeciwieństwie do ograniczeń technologicznych. Przez lata, od kiedy czarno-białe stało się przestarzałe, niektórzy reżyserzy zdecydowali, że to najlepszy sposób kręcenia niektórych filmów. Oto 10 najlepszych współczesnych filmów nakręconych w czerni i bieli.
10 Frankenweenie
Tim Burton zaadaptował Frankenweenie z jednego ze swoich wczesnych filmów animowanych. To uproszczona historia, która w zdrowy sposób przedstawia klasykę Mary Shelley: młody chłopiec opłakujący stratę swojego psa, Sparky, przeprowadza eksperyment naukowy, który przywraca Sparky'ego do życia.
W pełnometrażowej adaptacji, która ukazała się po cichu w 2012 roku, inni mieszkańcy miasteczka proszą Victora o przywrócenie do życia ich zwierzaków, i bardzo szybko stawka fabuły rośnie i ujawnia się prawdziwy horror. Frankenweenie był faktycznie animowany z czarno-białymi ustawieniami i postaciami, a nie w kolorze, a następnie konwertowany, więc film ma własne podejście do czarno-białej palety.
9 Dobranoc i powodzenia
George Clooney był współautorem scenariusza i reżyserem Good Night and Good Luck w 2005 roku, kiedy kampania wyborcza Busha zainspirowała go do opowiedzenia historii, która wywołała „pomysł wykorzystania strachu do stłumienia debaty politycznej”. Użycie czarno-białych ramek to film noir po 11 września.
To fascynujący dramat o Edwardie R. Murrow (David Strathairn), dziennikarzu, który był gospodarzem telewizyjnego serialu dokumentalnego CBS See It Now, i jego relacjach z jego koproducentem Fredem W. Friendly (Clooney) i korespondentem CBS News Josephem Wershbą (Robert Downey Jr.). Clooney był tak pasjonatem kręcenia filmu, że obciążył studio tylko 1 dolara za każdą pracę przy filmie, po tym, jak kontuzja na planie Syriany uczyniła go nieubezpieczonym.
8 Memento
Christopher Nolan zasłynął tym chwalonym przez krytyków neo-noir, który łączy fotografowanie czarno-białe z fotografowaniem w kolorze. To tajemniczy thriller o dążeniu pewnego człowieka cierpiącego na amnezję, aby odtworzyć swoje kroki i dowiedzieć się, co stało się z jego żoną na podstawie wskazówek, które napisał o sobie, a jeśli to nie jest wystarczająco zagmatwane, połowa fabuły jest również opowiedziana wstecz.
Czarno-biały jest używany do rozróżnienia dwóch równoległych wątków w filmie. Sekwencje kolorów są opowiadane od tyłu, podczas gdy sekwencje czarno-białe są ułożone w porządku chronologicznym. Pod koniec filmu zbiegają się i wszystko ma sens (no cóż, w pewnym sensie).
7 Ed Wood
Chociaż jej niejasna tematyka i niezwykły styl wizualny wystarczą, aby odstraszyć większość widzów głównego nurtu, Ed Wood to fantastyczny film. Tim Burton zrobił coś naprawdę pomysłowego z tą biografią tytułowego legendarnego reżysera filmów klasy B: zapalił ją, oprawił w ramy, nakręcił i zmontował w stylu jednego z filmów, których dotyczy.
Ed Wood to opowieść o życiu tytułowego reżysera, ale dzięki zapierającym dech w piersiach zdjęciom Stefana Czapsky'ego (ówczesnego gościa Burtona) wygląda i czuje się jak Plan 9 z Outer Space. Burton powiedział, że nie ma możliwości, aby ten film był wykonany w kolorze, i ma rację.
6 urzędników
Kevin Smith nakręcił Clerks tylko w czerni i bieli, ponieważ był tańszy niż kolorowe taśmy filmowe, a na sfinansowanie produkcji wykorzystał już dziesięć kart kredytowych. Ale kiedy film trafił do Sundance, oderwał się ze względu na poczucie miejsca. To naprawdę istnieje w swoim własnym świecie (który później zostanie nazwany „View Askewniverse”), w którym tubylcy z New Jersey mówią jak prawdziwi tubylcy z New Jersey.
To, co sprawia, że Clerks jest tak wspaniały, to fakt, że brzmi prawdziwie. Można powiedzieć, że został napisany i wyreżyserowany przez faceta, który nadal pracował w tym sklepie, prowadząc to przyziemne życie. Nie ma w nim żadnej hollywoodzkiej fikcji; jest ugruntowana w swojej własnej tożsamości. Czarno-białe podkreśla to minimalistycznym stylem wizualnym.
5 Frances Ha
Noah Baumbach i Greta Gerwig to dwaj z nielicznych współczesnych filmowców, którzy opowiadają ludzkie historie o prawdziwych ludziach z prawdziwymi emocjami, więc kiedy połączą swoje siły, rezultat jest naprawdę wspaniały. I tak idzie Frances Ha, wyreżyserowany przez Baumbacha, z gwiazdą Gerwiga, który został narysowany na podstawie scenariusza, który wspólnie napisali.
Film nie ma dostrzegalnej fabuły ani tradycyjnej struktury; Podąża raczej za nieprzewidywalnym rytmem życia jej tytułowej bohaterki jako dwudziestokilkuletniej tancerki. Czarno-biały obraz nadaje Frances Ha klimat filmu Jima Jarmuscha lub filmu Francois Truffaut.
4 Roma
To był film, który w końcu sprawił, że Akademia poważnie potraktowała oryginały Netflix. Roma był niezwykle osobistym filmem dla scenarzysty i reżysera Alfonsa Cuaróna, ponieważ ma pół-autobiograficzną historię zaczerpniętą z dzieciństwa filmowca i jest głęboko zakorzeniona w jego rodzinnym mieście Meksyk.
Aby naprawdę upewnić się, że film był tak piękny, jak chciał, aby był osobisty, Cuarón wyszedł poza pisanie i reżyserię, ponieważ był także współproducentem i współredagowaniem filmu, a co najważniejsze, wykonał własne zdjęcia. Filmowanie czarno-białe było bardzo świadomą decyzją, ponieważ Cuarón chciał zrobić „nowoczesny film, który będzie wyglądał w przeszłość”.
3 Nebraska
Alexander Payne nie był obcy w filmach drogowych, kiedy kierował Nebraską, odbywając histeryczną podróż przez kraj winiarski z Paulem Giamattim i Thomasem Hadenem Church in Sideways, ale ten czarno-biały samochód z 2013 roku dla Bruce'a Derna wydaje się być czymś zupełnie innym.
Dern wciela się w zgorzkniałego starca, który jest zdeterminowany, by dostać się do Nebraski po nagrodę, która prawie na pewno jest oszustwem. Za każdym razem, gdy jest przyprowadzany do domu, po prostu zaczyna wracać autostradą. Więc jego syn, Will Forte, zgadza się go zawieźć. Działa to jako katalizator dla całej rodziny, aby ponownie połączyć się po drodze.
2 Lista Schindlera
Oprócz podkreślania ponurych okropności Holokaustu, użycie przez List Schindlera czarno-białych obrazów obraca się wokół jednego niesamowicie potężnego momentu. W ostatnich latach niektórzy filmowi snobowie włączyli ujęcia dziewczyny w czerwonym płaszczu, stwierdzając, że są zbyt namiętne, ale niezaprzeczalnie poruszające. Kiedy ten płaszcz jest ponownie widziany na stosie ciał, jest to odpowiednio szokujące.
Stawką jest życie jednej dziewczynki, zaszczepiając, że zagrożone jest życie miliona małych dziewczynek. Ponieważ nam wskazano, każdy w tym stosie jest tak wyjątkowy jak ona. Działa również jako katalizator dla Oskara Schindlera, aby dojść do tego samego wniosku. Po prostu usuwając kolor z każdego innego ujęcia w filmie, Steven Spielberg opowiedział swoją historię w znacznie bardziej wpływowy sposób.
1 Wściekły byk
Głównym powodem, dla którego Martin Scorsese przewidział użycie czarno-białego filmu do kręcenia Wściekłego byka - bez dwóch zdań, najlepszego post-czarno-białego filmu, jaki kiedykolwiek powstał w czerni i bieli - jest po prostu to, że zdecydował Rękawice bokserskie wyglądałyby lepiej w czerni i bieli. (Potwierdził również kwestię zanikających kolorów i chciał odróżnić Raging Bull od innych filmów z tamtej epoki.)
Ale bez względu na to, czy był świadomy, czy nieświadomy, odczytano w nim dziesiątki innych powodów. Można na przykład zauważyć, że reprezentuje on ograniczoność Jake'a LaMotty. Wściekły byk to naprawdę przejmujący film, a czarno-białe młoty wbijają w ten dom.