Jeśli kiedykolwiek widziałeś Alana Moore'a na ulicy, możesz iść w innym kierunku. Ale od ponad trzydziestu lat. Moore przenosi swój unikalny, zrzędliwy styl do wszystkich popularnych bohaterów, tworząc historie markizów, takie jak „Cokolwiek się stało z człowiekiem jutra?” Dla Supermana. Stworzył także ekscentrycznych superbohaterów dla Marvela, takich jak Kapitan Brytania. Pomógł ożywić, wraz z Frankiem Millerem, The Batman w „The Killing Joke”.
Jednak jego największymi dziełami są oryginalne ujęcia gatunku superbohaterów i jego maxi-formatowe sagi, takie jak Watchmen, V jak Vendetta i From Hell. Pomógł ożywić Swamp Thing w DC. Przez lata zdobył niezliczone nagrody i jest kochany przez wielu fanów komiksów na całym świecie. Facet po prostu nie lubi, gdy jego praca jest dostosowana do ekranu. Zawsze podkreślał, że jego historie powinny istnieć tylko w medium, w którym zostały po raz pierwszy przedstawione. Biorąc pod uwagę letnią reakcję na jego nieliczne adaptacje, fani najwyraźniej są skłonni się z tym zgodzić.
6 Liga Niezwykłych Dżentelmenów (2003)
Alan Moore zabrał kilku oldschoolowych bohaterów literackich, aby zmierzyć się z Moriarty w erze Steampunk League Of Extraordinary Gentlemen. Łatwo zrozumieć, dlaczego Moore nie może znieść tego, co Hollywood robi z jego pracą i dlaczego żąda usunięcia z niemal wszystkiego, co przemysł robi z jego historiami. To także film, który sprawił, że Sean Connery rzucił aktorstwo. Cała koncepcja „brytyjskiego JLA” nie działa, gdy do miksu wrzuci się Tomka Sawyera.
Film nie został odebrany tak dobrze, jak powinien. To było Avengers przed Avengers, Justice League przed Justice League. Chociaż LXG nie miał odejść do filmów solowych Alana Quartermain Of Nemo, z pewnością był wczesnym filmem typu proto-wspólny wszechświat; prekursor do tego, do czego prowadzą obecnie filmy o superbohaterach.
5 Batman: The Killing Joke (2016)
Gdy Mark Hamill wyraził zainteresowanie ponownym wskrzeszeniem Jokera do The Killing Joke, Dan wspiera go, aby zobaczyć, jak to zostało zrobione przez dach. Kevin Conroy również chciał, oferując ponowne wcielenie się w rolę Batmana. W oryginalnej historii Joker ma na celu pokazanie komisarzowi Gordonowi, że szaleństwo wymaga tylko niewielkiej presji i jednego złego dnia. Są tam wszystkie oryginalne elementy historii - Barbara Gordon, Batgirl zostaje postrzelona i sparaliżowana. Joker porywa Gordona, a Batman musi go uratować i na rozkaz przyjaciela wykorzystać każde włókno jego istoty, aby nie robić nic drastycznego i złapać go za książkę.
Chociaż pojawiła się krytyka dodanego materiału, który pokazał interesujący związek między Brucem i Barbarą, za każdym razem, gdy Hamill i Conroy z powrotem robią to, co robią najlepiej, zawsze warto to obejrzeć.
4 From Hell (2001)
Johnny Depp popijający Absinthe i sapiąc opium w wiktoriańskiej Anglii, polując na Kubę Rozpruwacza w filmie z Hughes Brothers (The Book Of Eli)? To powinno wystarczyć, aby przyciągnąć widzów do kin. Niestety tak nie było. Adaptacja „From Hell” Moore'a nie była tak udana, jak mieli nadzieję fani. Bardziej niż jakakolwiek adaptacja Moore'a, który pierwotnie cierpiał ten film od czasu jego premiery - w październiku 2001 roku, kiedy większość świata potrzebowała dobrego, szczęśliwego filmu, pojawia się film o bardzo prawdziwym koszmarze jednego z największych nierozwiązanych seryjnych morderstw na świecie..
Nawet oglądając dziś film, poza tym, że szorstki Abberline został zastąpiony przez tego, co sam Moore nazwał „popijającym absynt dandysem”, film wydawał się raczej kontynuacją postaci Deppa z Sleepy Hollow, a mniej postacią, którą stworzył Moore.
3 Constantine (2005)
Z całym zgiełkiem wokół wspaniałego Roku Keanu i Marvela próbujących go złapać, DC już go dopadł - ożywił Konstantyna Alana Moore'a w wielkoekranowej adaptacji z 2005 roku. Chociaż został stworzony przez Moore'a podczas jego pracy w Swamp Thing, film był oparty na wątku fabularnym Gartha Ennisa „Dangerous Habits”. Chociaż Keanu Reeves jest dość teflonowy, ten film nie zebrał wystarczającej ilości szumu, aby dobrze sobie radzić w kasie.
Więcej nie wypowiadało się strasznie o filmie - zrobili to za niego krytycy. Jednak postać i idea tego, kim może być, zawsze były akceptowane przez fanów. Sam Reeves jeszcze w tym roku stwierdził, że nie miałby nic przeciwko ponownej grze w Hellblazera.
2 Strażnicy (2009)
Batman bez formy, jeszcze gorszy strażnik, który nie jest ponad mordowaniem ludzi. Superman, który nie obchodzi nas mniej, i najmądrzejszy człowiek na świecie, który organizuje koniec świata. Doomsday Clock drastycznie odlicza czas w dystopijnym eposie o superbohaterach Alana Moore'a, Watchmen. Historia znalazła się kiedyś na liście „100 najlepszych powieści wszechczasów” magazynu Time. Kiedy tak ukochana historia jest ogłaszana jako adaptowana, oczekiwanie osiąga szczyt gorączki na długo przed faktycznym wydaniem filmu.
Film Zacka Snydera jest prawie tak zbliżony, jak to tylko możliwe, do tonu historii Moore'a. Pomimo krytyki, że praktycznie skopiował historię zamiast adaptacji, jak inaczej dostosowałbyś taką historię ?! Ze scenami takimi jak śmierć Komika („to wszystko żart”), ucieczką Rorschacha z więzienia i narodzinami dr Manhattanu („Czuję strach po raz ostatni”) jako wyróżniającymi się scenami, może to nie być film Strażnicy że fani myśleli, że chcieli, ale był i nadal jest jednym z najlepszych filmów komiksowych wszechczasów.
1 V jak Vendetta (2005)
Po fenomenalnym sukcesie filmów Matrix Wachowscy byli w stanie skasować bilet i robić, co chcieli. Zdecydowali się wyprodukować swój zastępca reżysera, debiutancki film Jamesa McTeigue, V jak Vendetta. Adaptacja ludowej opowieści Moore'a o rewolucji anarchistycznej. Bez względu na to, jak dobry był ten film lub jakim symbolem stał się, Alan Moore zażądał, aby nie przypisywano mu uznania za swoją pracę ani nie płacono tantiem (to jest przekonanie!).
Obsada była na najwyższym poziomie, z udziałem Natalie Portman i Hugo Weavinga. Weaving to tytułowe V, próbujące rewolty na pełną skalę za pomocą środków terrorystycznych. Jako Evey, Portman daje zupełnie inną rolę, pokazując, jak wielką aktorką jest naprawdę, i nie tylko dlatego, że ogoliła głowę do tej roli.