Dziś wieczorem o 20:00 HBO zaprezentuje przezabawnie odkrywczy dokument Exporting Raymond, który dokumentuje próbę zaadaptowania swojego nagrodzonego Emmy serialu dla telewizji rosyjskiej, twórcy Everybody Loves Raymond, Phila Rosenthala.
Otoczona komicznymi, przerażającymi tropami byłego Związku Radzieckiego, zabawna podróż Rosenthala do rosyjskiego przemysłu telewizyjnego ujawnia, że chociaż amerykańska telewizja może pracować z większym budżetem, proces tworzenia serialu telewizyjnego w innym kraju jest niezwykle podobny - i tak samo trudne.
Dla fanów telewizji Exporting Raymond daje wgląd za kulisy tego, co trzeba zrobić, aby rzeczywiście wyemitować serial telewizyjny. I chociaż niektóre elementy mogą wydawać się zabawnie absurdalne w rosyjskiej scenerii (niezbyt zabawny rosyjski dyrektor komediowy, który wcześniej był ekspertem od laserów), amerykański przemysł telewizyjny ma swojego odpowiednika (w tym eksperci laserowi, którzy stali się szefami komedii).
Ponieważ Exporting Raymond przedstawia wyzwania, które Rosenthal musiał pokonać, próbując dostosować Everybody Loves Raymond w Rosji, chcieliśmy dowiedzieć się, przez co przeszedł, aby wyemitować Everybody Loves Raymond w Ameryce.
Od początkowego programu pilotażowego, przez stworzenie serii, radzenie sobie z siecią, po opuszczenie serialu (dwukrotnie), Rosenthal daje niezwykle odkrywcze spojrzenie na to, co sprawiło, że Everybody Loves Raymond stał się hitem dla CBS.
Poniżej znajdują się odpowiedzi Rosenthala na nasze pytania, połączone w jedno płynne doświadczenie w branży telewizyjnej:
Dyrektorzy sieci: są tacy sami w każdym kraju
(W „Exporting Raymond”) słyszysz, jak mówię „Och, ci Rosjanie!” - ale to nie ci Rosjanie, to ci dyrektorzy; wszędzie jest tak samo. To samo „Nie, nie możesz tego zrobić” jest takie samo w każdym kraju.
Napotykam równie wielu szefów komedii w Ameryce, którzy nie mają śmiesznej kości w swoim ciele.
Radzenie sobie z „posiadanymi mocami” - bez wyrzucenia z pracy
Nauczysz się być dyplomatą. Oczywiście nie tylko w Rosji - także w Ameryce.
Wszyscy mają pracę do wykonania i starają się to robić najlepiej jak potrafią. Nikt nie próbuje … (Cóż,) z kilkoma wyjątkami, czasami są tam sabotażyści. Ale z nielicznymi wyjątkami ludzie chcą dobrze.
I nie pomoże ci powiedzieć „Nie robię tego! Jesteś dupkiem i zawsze mam rację - a ty nic nie wiesz!”. To nikomu nie pomoże, (jeśli ty) to zrób. W rzeczywistości, tylko z powodów czysto własnych, robisz sobie krzywdę, ponieważ ta osoba cię nie polubi i nie będzie chciała robić z tobą interesów i będzie miała nadzieję, że zostaniesz anulowany takie podejście.
Uwagi dotyczące sieci: jak powiedzieć „nie”
Zawsze mówię - i mam to na myśli, kiedy to mówię - „przyjrzę się temu” i naprawdę to zrobię. Jeśli ktoś da mi notatkę - bez względu na to, kto to jest - rozważenie jej może przynieść mi korzyść, ponieważ świetne pomysły mogą pochodzić z dowolnego miejsca.
I nie sądzę, żebym był na tyle mądry, by myśleć, że mam wszystkie świetne pomysły, więc opłaca się słuchać. Więc czasami zamknij się i słuchaj, bo może ktoś inny mógłby mieć pomysł, z którego mógłbyś skorzystać.
ALE WTEDY, ponieważ jest to mój program i ponieważ program musi być z mojego punktu widzenia, wtedy decyduję, czy ten pomysł jest słuszny: czy to działa, czy nie. A potem muszę zdecydować, co robić - i to jest moja decyzja, czy wziąć notatkę, czy nie.
Teraz mogą być źli, ponieważ nie przyjąłem tego pomysłu - ale mam powody, dla których tego nie zrobiłem; Mogę im to wyjaśnić. Czasami to nie wystarczy; czasami możesz zostać zwolniony za taką postawę.
Ale to szansa, którą musisz wykorzystać, ponieważ droga jest zaśmiecona wieloma, wieloma pokazami, w których showrunner wziął pomysły wszystkich - niezależnie od tego, czy były dobre, czy nie. Ponieważ myśleli, że biorąc pomysł wszystkich, uczyniłoby to program kuloodpornym - ale w rzeczywistości sprawia, że program jest pełen kul. A potem serial umarł!
Kiedy zakończyć stworzone przez siebie przedstawienie
Rzuciłem („Everybody Loves Raymond”) dwa razy, zanim udało mi się wyemitować. Nie rezygnujesz z „Nie podoba mi się ta usługa rzemieślnicza, więc rzuciłem” - to głupie.
Ale rezygnujesz z wielkich rzeczy, jeśli musisz - (na przykład) mówią ci, kogo zamierzasz obsadzić w swoim programie. Dla mnie to było zerwanie umowy. Sugerowali kogoś do zagrania żony Raymonda, z którym po prostu nie mogłem żyć, więc odszedłem.
Doszedłem do punktu, w którym nie mogłem żyć z tą decyzją. Próbowałem z nimi rozmawiać, ale potem wymyśliłem kreatywny sposób na zdobycie tego, czego chciałem i potrzebowałem (do pokazu). I zrobiłem to bez obrażania ludzi - wiedzieli, że po prostu nie mogę z tym żyć.
Nie wiem, czy sprawdziłem ich blef czy cokolwiek, ale nie próbowałem - i nie blefowałem. Ale czasami, jeśli mówisz, że faktycznie zamierzasz rzucić palenie, jest to najsilniejszy ruch, jaki możesz wykonać w tej sytuacji.
A to pokazuje rodzaj przekonania, które potajemnie lubią - dzięki temu wyglądasz dla nich lepiej. Na sekundę mówią: „Chwileczkę. Czuje się tak mocno w tym punkcie, że jest skłonny zostawić z tego powodu swoją pracę? Może wie coś, czego nie mamy ALBO może takie przekonanie sprawia, że program telewizyjny jest dobry. ”
Ale przyciągasz ich uwagę (od rzucenia palenia). Teraz nie próbowałem tego robić - to wszystko z perspektywy czasu, że to mówię - ale zadziałało to dla mnie dwa razy.
Za drugim razem zrezygnowałem, kiedy zabrano nas do serii, po wykonaniu pilota.
-
Więcej o doświadczeniu Raymonda …
1 2