Odnalezienie Dory to nie tylko godna kontynuacja Nemo, ale również sama w sobie odnosi sukces - jako porywająca opowieść o miłości i pokonywaniu przeciwności.
Po szczęśliwym spotkaniu między Nemo (Hayden Rolence) i jego ojcem Marlinem (Albert Brooks), rodzina ryb klaunów osiadła z powrotem na rafie - dołączyła do niej przyjaciółka, którą spotkali podczas swojej przygody z podróżami po świecie, Dory (Ellen DeGeneres), roztargniona niebieski posmak. Otoczona przez społeczność rafową Nemo i Marlin, po latach zagubionych i samotnych, Dory znajduje szczęście, wsparcie i bezpieczeństwo ze swoją zastępczą rodziną - ale kiedy wycieczka z panem Rayem wyzwala wspomnienie biologicznych rodziców Dory, decyduje się ryba z amnezją wyruszyć na poszukiwanie domu rodzinnego.
Martwiąc się, że upośledzenie pamięci Dory ją zgubi (lub zabije), Marlin zgadza się towarzyszyć Dory, wraz z Nemo, po raz kolejny przez ocean. Podróżując autostopem z Crushem, który ze swoją żółwiową rodziną wciąż surfuje po prądach oceanicznych, poszukiwacze przygód docierają do „klejnotu Morro Bay w Kalifornii”, znanego również jako Monterey Marine Life Institute. Jednak gdy Dory zostaje oddzielona od Marlina i Nemo poza Instytutem, zapominalska ryba jest zmuszona przezwyciężyć swoje lęki i odtworzyć złamane wspomnienia, z pomocą uciekającej ośmiornicy, Hanka (Ed O'Neill) i dalekowzrocznego rekina wielorybiego, Przeznaczenia (Kaitlin Olson) - w celu odnalezienia drogi do domu.
13 lat po oryginale Finding Dory został przeniesiony na duży ekran dzięki scenariuszowi i reżyserii Andrew Stantona - pomocnika i współautora Finding Nemo. Biorąc pod uwagę, że Finding Nemo pozostaje jednym z najbardziej lubianych samodzielnych filmów Pixar Animation, niektórzy fani niechętnie słyszeli, że Disney zamierzał opracować sequel - zwłaszcza po wydaniu Cars 2, w mieszanej odpowiedzi ze strony krytyków i widzów. Przez krótką chwilę wydawało się, że Disney i Pixar mogą być bardziej zainteresowani tworzeniem serii animacji niż jakościowymi samodzielnymi przygodami, których oczekują widzowie - i naciskano na Stantona, aby udowodnił, że sceptycy się mylili. Na szczęście Finding Dory to nie tylko godna kontynuacja Nemo, ale także sama się udaje - jako porywająca opowieść o miłości i pokonywaniu przeciwności.
Ogólnie rzecz biorąc, tempo i wykonanie historii Finding Dory nie jest tak płynne po raz drugi - biorąc pod uwagę, że film opiera się na mieszance napiętej akcji, która wyzwala momenty jasności (czytaj: retrospekcje) w pomieszanych wspomnieniach Dory. Układ służy do podróży tematycznej, którą Dory i jej postacie drugoplanowe kreślą, ale Stanton nigdy w pełni nie ustanawia Instytutu Życia Morskiego Monterey ani jego mieszkańców, z taką samą troską i definicją, jak gabinet dentystyczny Phillipa Shermana, na przykład w oryginalnym filmie.. Jednak przeskakująca w czasie struktura narracyjna nie sprawia, że film jest mniej zabawny, a wręcz przeciwnie, przygotowuje scenę dla jeszcze głębszego uderzenia emocjonalnego niż jego poprzednik.
Stanton spędza dużo czasu na doposażaniu ekscentrycznej osobowości Dory z bezpośrednimi korelacjami z interakcjami i doświadczeniami z jej przeszłości - co, rozwijając postać, kradnie część osobliwości, które sprawiły, że Dory była tak odświeżająca w Finding Nemo. Wciąż zabawne jest widzieć, jak Dory mówi „wieloryb”, ale wiedza, dlaczego Dory mówi wielorybem, nie sprawia, że żart jest śmieszniejszy. Niemniej jednak, nawet jeśli film nie pozostawia wiele miejsca na dalsze badanie tajemniczej przeszłości Dory w przyszłych odsłonach serii Nemo - Finding Dory to sprytne rozszerzenie postaci, choćby tylko na potrzeby filmu.
Zamiast po prostu przepakowywać podobną fabułę, temat i obsadę postaci do bezpiecznej kontynuacji, Finding Dory podejmuje pewne intrygujące ryzyko - udaje mu się znaleźć nowe perspektywy w ustalonym, wypełnionym wodą świecie. Stanton oddaje się kilku callbackom (uwaga: zostańcie przy napisach końcowych), ale ewoluuje skupienie serii ze stosunkowo prostej, ale wciąż pomysłowej eksploracji zaufania i rodziny - w całkowicie inspirującą opowieść o pokonywaniu osobistych wyzwań (gdzie niepełnosprawność fizyczna lub psychiczna nie definiować ani nie ograniczać osoby). Podobnie jak wiele wcześniejszych filmów Pixara, Finding Dory to poważna i często zabawna eksploracja naszej ludzkiej kondycji oczami postaci fantasy - takiej, która rezonuje na różnych poziomach w całym tekście (zapewniając, że film zawiera dużo śmiechu i wiadomości na wynos dla każdego widza,niezależnie od wieku).
Oprócz Nemo i Marlina, z których każdy otrzymuje kolejną rundę rozwoju w Finding Dory, film przedstawia widzom nową grupę przyjaznych stworzeń morskich. Niektórzy członkowie obsady mają za zadanie rozśmieszyć publiczność, przesuwając fabułę naprzód (np.Idris Elba i przyjaciele lwów morskich Dominica Westa, odpowiednio Fluke i Rudder), ale inni odgrywają znacznie bardziej kluczową rolę - i zestawiają kluczowe aspekty Dory (i jej własne niepewności), w tym Kaitlin Olson jako rekin wielorybi o słabym wzroku, Destiny i Ty Burrell jako wieloryb bieługa, Bailey, który nie może zlokalizować echolokacji. W szczególności zepsuta ośmiornica Eda O'Neilla, Hank, wyróżnia się - i jest odpowiedzialna za kilka najbardziej wzruszających i rozśmieszających scen w Finding Dory.
Zapełniając świat Finding Dory nowymi postaciami, które potrzebują rehabilitacji (fizycznej, psychicznej lub emocjonalnej), Stanton tworzy bogate podstawy do osobistej refleksji, a filmowiec nie stroni od konfrontacji z widzami w trudnych sytuacjach. Obserwowanie, jak Dory zmaga się, aby znaleźć drogę przez świat, może czasami być szarpiące, ale pełne szacunku zaangażowanie Stanton w przedstawianie wyzwań związanych z jej stanem sprawia, że nadrzędne doświadczenie (i wynik) jest jeszcze głębsze. To znaczy: zagłębiając się w izolację, dezorientację i przerażenie Dory, jeszcze większy wpływ ma to, że kochana postać (i jej przyjaciele) rosną i odnoszą sukcesy.
Finding Dory gra również w kinach 3D i, podobnie jak większość filmów Pixar, w tym reedycja Finding Nemo 3D, najnowszy Stanton wart jest biletu premium. Animacje dużego kalibru zwykle czerpią korzyści z oglądania 3D, ale podwodne lokalizacje, jasne otoczenie i kolorowe postacie Finding Dory idealnie nadają się do oglądania 3D - w pełni wykorzystując wszelkie dodatkowe zanurzenie. Widzowie, którzy zamierzają złapać Finding Dory tylko jako poranek, mogą nie potrzebować ulepszonego biletu, ale 3D jest zalecane każdemu, kto chce wydać nieco więcej.
Stanton packsZnalezienie Dory z piękną animacją CG, emocjami, śmiechem i serdecznymi chwilami. Twórca zapewnia wszystko, czego widzowie chcieliby w filmie Pixara - a tym bardziej kontynuację jednego z najbardziej uznanych projektów studia. Disneyowi byłoby łatwo zarobić dzięki Finding Nemo 2, ale mając 13 lat na myślenie o swoim powrocie do podwodnego świata Nemo, Stanton stworzył wspaniałą historię i potężną wiadomość, która stoi ramię w ramię z najlepszymi rozwiązaniami Pixara.
ZWIASTUN FILMU
Finding Dory trwa 97 minut i ma ocenę PG dla łagodnych elementów tematycznych. Teraz gra w kinach zwykłych i 3D.
Daj nam znać, co myślisz o filmie w sekcji komentarzy poniżej.
Nasza ocena:
4 z 5 (doskonałe)