W jednym z najbardziej pamiętnych momentów z filmowej wersji Władcy Pierścieni: Dwie Wieże przybywa armia elfów, by wspierać swoich ludzkich odpowiedników w bitwie z Sarumanem w Helm's Deep, ale sprawy potoczyły się zupełnie inaczej. w oryginalnych książkach Tolkiena. Bitwa o Helm's Deep była kinowym cudem, dzięki któremu Peter Jackson stał się reżyserem wizjonerskim, przełomowym pod względem epickiej skali bitwy i potężnej ambicji. Z ogromną przewagą liczebną ludność Rohanu ucieka przed armią Sarumana Uruk-hai i ukryła się w Helmowym Jarze. W obawie przed najgorszym dołącza do nich mały batalion elfów z lasu Lothlórien, którzy pomagają wyrównać szanse. Wreszcie dramatyczne przybycie Gandalfa i Eomera wygrywa dzień.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij przycisk poniżej, aby rozpocząć ten artykuł w trybie szybkiego podglądu.
Zacząć teraz
Jednak w oryginalnej opowieści o Władcy Pierścieni zwycięstwo odnoszą wyłącznie mężczyźni. Podobnie jak w interpretacji filmu fabularnego, Aragorn i król Rohan, Théoden, ewakuują swój lud do wąwozu Helm's Deep i są oblegani przez kolejne fale wojowników Uruk-hai. Siły ludzkie wytrzymują same, polegając w dużej mierze na swojej strukturalnej obronie i umiejętnościach jeździeckich Rohirrimów, aby ledwo uniknąć zniszczenia po upadku twierdzy Hornburg. Po raz kolejny to Gandalf wykonuje późny rzut obronny (choć tym razem ze wsparciem od Westfolda zamiast ludzi Eomera) i bitwa jest wygrana bez spiczastego ucha w zasięgu wzroku, z wyłączeniem Legolasa.
Argumenty Petera Jacksona dotyczące dodania elfów do kulminacyjnej bitwy w Helm's Deep znajdują się na ścieżce komentarzy do Władcy Pierścieni: Dwie Wieże. W książkach jest to nie tylko Rohan atakowany przez tytułowe dwie wieże Orthanc i Barad-dûr, ale Lothlórien i wiele innych ziem zamieszkanych przez elfów i krasnoludów. Tolkien pisze o różnych bitwach rozpoczynających się w całym Śródziemiu, gdy Sauron próbuje potwierdzić swoją dominację nad ziemią, ale uwaga skupia się na Helmowym Głębi, ponieważ jest to starcie, w które uwikłali się Gandalf i inni członkowie Bractwa.
W bardziej zwięzłej (relatywnie rzecz biorąc) adaptacji na dużym ekranie o wiele trudniej jest ustalić widzom, że wiele bitew toczy się jednocześnie. Aby upewnić się, że film Dwie wieże dotarł do wiadomości, że Saruman był zagrożeniem dla wszystkich ludów Śródziemia, a nie tylko dla jego ludzi, Jackson i inni podjęli decyzję o włączeniu elfów do bitwy o Helm's Deep zamiast każ im usuwać z ekranu w innym miejscu.
Wiele zmian Jacksona w materiałach źródłowych Tolkiena zostało skrytykowanych przez fanów, a duże części książek (Tom Bombadil, The Scouring of the Shire) ustąpiły miejsca ze względu na łatwy do opanowania czas pracy. Puryści książkowi w dużej mierze uznają zmiany Jacksona za niepotrzebne lub zakłócające fabułę. Rzeczywiście, można by argumentować, że związek elfów i ludzi w Dwóch Wieżach sprawia, że ich nieobecność w Powrocie Króla na Polach Pelennoru jest nieco dziwna. Gdyby elfy zatrzymały się, by pomóc w Helmowym Jarze, dlaczego później miałyby pominąć jeszcze bardziej żywotną bitwę, z którą bezpośrednio wiązała się przyszłość Śródziemia? W książkach znowu dzieje się tak, ponieważ mają własne ataki do odparcia i ponieważ Helm's Deep było bliżej niż Minas Tirith, ale rozumowanie nie jest wyraźne na ekranie,zwłaszcza po wcześniejszym sojuszu.
Pomimo tego utrzymującego się znaku zapytania, dodanie elfów do Bitwy o Helmowy Głębi ostatecznie się opłaca. Punkt kulminacyjny Dwóch Wież jest nie tylko tym bardziej epicki, że wiele ras mierzy się z wszechogarniającym złem, ale obecność elfów pozwala również osiągnąć cel Jacksona, jakim jest uczynienie kłopotów Śródziemia uniwersalnymi - coś, co mogłoby było trudne do przekazania, gdyby elfy pozostawały poza ekranem podczas każdej kluczowej bitwy w trylogii Władcy Pierścieni.